کابوس

خدایا بسه دیگه :/ تا کی این مسخره بازی میخواد ادامه پیدا کنه؟ الان دو هفته اس هر شب تو خواب حرف میزنم و صبحا از خواب میپرم، تا یکی دو ساعت بعد از خواب هم قلب درد دارم :/ مازا فازا؟ بسه دیگه. به درک که دوست داشتنی نیستم.به درک که کسی منو نمیخواد.به درک که کسی دلش با دلم هم سو نیست. به درک که آدم ایده آلی نیستم. به درک که تهران زندگی نمیکنم. به درک که هیچکس پای قول قراراش نمیمونه. به درک همه چی. فقط بزار عین آدم بخوابم. نه تو خواب آرامش دارم نه تو بیداری. این چه وضعشه؟! اونی که می‌خواست رفته، زندگیشم داره میکنه. من چرا این وسط باید اذیت شم؟کاش میشد قلبمو در بیارم بندازم بره.

پ. ن: یه روزایی جلوی تمام حرفا می ایستادم چون فکر میکردم داستان من و میم خیلی متفاوت تر از چیزایی هست که بقیه میگن. ولی خب میم ثابت کرد که اینطوری نبود. حالا فقط از این به بعد حرفای بقیه رو تایید میکنم. چون یاد گرفتم هیچ چیزی متفاوت نیست. همه یه جور میگن دوستت دارم یه جور میگن میخوانت یه جور هم میرن. 

ناکافی

حال الانم دقیقا مثال بارز این جمله است که میگه "چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی". امروز ظهر به خواهر میم پیام دادم تا از حال میم پرس و جو کنم. با مدلی که خواهر میم جواب داد، حس کردم یه بچه ی کوچیکم که دارم با رفتارهام اجازه میدم هرکسی هرجوری که دلش میخواد با من برخورد کنه. البته بدرفتاری یا حرف بدی نزد ولی خب احتمالا من زیادی نازک نارنجی شدم دوباره :) 

آدمیزاده دیگه، هرچقدر هم که قوی باشه وقتی دلش تنگ میشه هیچی از منطق نمی‌فهمه. فقط از خودش و دنیا و زمین و زمان می پرسه "یعنی من انقدر دوست نداشتی ام؟ یعنی من انقدر بدم؟ چی کم دارم از بقیه؟" هیچوقت هم جوابشو پیدا نمیکنه متاسفانه. امیدوارم هیچکس هیچ جای زندگیتون بهتون حس ناکافی بودن القا نکنه چون قطعا تا مدت ها این حس لعنتی رهاتون نمیکنه. 

آرام جان نکن

امروز تو باشگاه یه اتفاقی افتاد. امروز یکی از بچه های باشگاه به اسم آرام که اتفاقا من باهاش دوستم باشگاه نیومد. نکیسا_مربی _به یکی از بچه ها گفت که آرام نمیاد؟ اون دختر هم در جواب گفت که نه معلومه که امروز نمیاد. دوست پسرش اومده. از این جا به بعد من هم وارد جریان شدم و گفتم مگه دوست پسرش کجا بود؟ اون دختر گفت مگه نمیدونی پسرِ برای فلان اُستان هست. بعد از 9 ماه اومده دیدن آرام. من میدونستم آرام دوسالی هست که با یکی دوسته اما نمیدونستم این مدلیه. 

همون لحظه یه واژه تو سرم تکرار شد "لانگ دیستنس". یاد خودم افتادم وقتی یه بار بعد از 9 ماه دیدن میم اومدم و تو وبلاگ از ذوق اون روز نوشتم. دلم می‌خواست همون لحظه به آرام زنگ بزنم. بگم "آرامِ جان" نکن. اشتباه منو تکرار نکن. با خودت بد تا نکن. قلب مهربونتو اینطوری به بازی نگیر...

احتمالا  یه روزی که حالم بهتر از الان بود از رابطه ی لانگ دیستنس تو وبلاگ براتون حرف میزنم. فقط تنها توصیه ای که میتونم بکنم تو این شرایط اینه که بگم شاید خیلی چیزها با پارتنرتون عالی باشه، شاید یه رابطه ای رو تجربه کنین که از هر لحاظ بی نظیر باشه عین خود من که وقتی از خوبی های رابطمون  به بقیه میگفتم کسی باورش نمیشد؛اما حالا که من به ته داستان رسیدم میتونم بگم اگه برمیگشتم به اولِ داستان هیچوقت نمیخواستم که این رابطه رو تجربه کنم با توجه به تمام خوبی های میم، با توجه به تمام علاقه ای که من به میم داشتم و دارم. خواهش میکنم قبل از اینکه تصمیم بگیرین که یه رابطه ی لانگ دیستنس داشته باشید با چند نفر که این تجربه رو داشتن صحبت کنین.

پ. ن:مکالمه ی دیشبِ من و نیلو خبر از حالم میده :)

آپدیت 08:40:59 25 فروردین: جیغ زدنام و گریه کردنام و اسم میم صدا زدنام و نرو گفتن هام تو خواب به شدت آزار دهنده بودن. حالا دیشب به جای اون چند شبی که تو خواب جیغ جیغ میکردم و گریه میکردم خواب دیدم پیام داده و برگشته. چقدر تو خواب خوشحال بودم :)  دلم برات تنگ شده میمِ داستان من... 

تغییر فصل

از زمانی که اولین بادِ گرم بهاری گونه هامو قلقلک داده، همش به این فکر میکنم که پاییز و زمستونی که گذشت چقدر طولانی بود. به حدی سرمای زمستون تو دلم کولاک به پا کرده بود که یادم رفته بود بهار و تابستونی هم هست. انگار این تغییر فصل تلنگر خوبی برای من بود تا یاد وعده ی خدا بیوفتم:

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿۵﴾ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿۶﴾

پس بعد از هر سختی آسانی هست. 

بهارتون سرشار از آرامش 🦋

پ. ن:ممنونم بابت تمام دلداری ها و راهکارهاتون. بابت تک تک پیام های عمومی و  خصوصی و ناشناس، واقعا ممنونم. چقدر خوبه که دارمتون :) حتی یه دوست ناشناس عزیز تو دوتا پست قبل تر ازم خواست به یه نحوی آدرس وبلاگم رو از طریق ایشون به میم برسونم تا بلکه با خوندن این حرفا نظرش عوض شه :)) چقدر شماها مهربونین❤️

پ.ن:"دلم برات تنگ شده. نمیشه برگردی؟ :( " احتمالا این جمله مظلومانه ترین جمله ای هست که یه عاشق میتونه بگه. 

من هنوز سوگوارم

طبق معمول بازم همه جا من محکوم شدم

که چرا هنوز نتونستم با رفتن میم کنار بیام 

که چرا هنوز دارم خودمو اذیت میکنم 

که چرا هنوز مثل قبل دوستش دارم 

نیلو میگفت وقتی بشینی فکر کنی میبینی که تو اونو بیشتر دوست داشتی، اون تو رو نخواست، اون ولت کرد، میگفت وقتی اینطوری فکر کنی اون آدم تو ذهنت کم کم ارزششو از دست میده، کم کم دیگه برات مهم نیست، میگفت پس اون آدماییه اون همه سال با هم زندگی میکنن ولی یهو طلاق میگیرن چی؟ یاسمن تو که بدتر از اونا نیستی.

نکیسا_مربی فیتنسم_ میگفت اگه یه آدمی دوستت داشته باشه بخاطر دانشگاه و اینجور چیزا ولت نمیکنه. الان مگه خواهرت میاد بگه چون یاسمن دانشجو نشده دیگه خواهر من نیست؟ نه. پس اون نمی‌خواست بمونه، بقیه حرفاش همش بهانه بود، یاسمن قیدشو بزن. پسرا تا یه چیزیو به دست نیاوردن برای به دست آوردنش کلی تلاش میکنن ولی کافیه که بدونن بدستت آوردن دیگه خیالشون راحت میشه بیخیالت میشن. نکیسا میگفت بهت میخوره آدم حساسی باشی. گفتم آره. گفت پس چطور تونستی 4 سال دووم بیاری؟ روی لبم یه تلخ لبخندی جا، خوش کرد و سکوت کردم اما دلم رو سرم فریاد کشید عاشق بودم. 

چی میتونم بگم؟ هیچ دفاعی ندارم که از خودم ب کنم.من چهارسال و نیم جلوی تمام حرفا ایستادم. ازحرفای مامان بگیر که می‌گفت اون نمیاد تو رو نمیگیره چرا انقدر احمقی، تا حرفای دوستام. چون فکر میکردم عشق بین من و میم بحثش فرق داره با تمام مثال های روی کره ی زمین. چون مطمعن بودم به بودن میم، شاید من خیلی احمق بودم و بقیه راست میگفتن. من فقط خیلی دوسش داشتم و دارم. من فقط دلم براش تنگ میشه.من فقط دلم برای صداش و برای یاسمنم گفتناش تنگ میشه. من فقط آدمی ام که هنوز داره درد میکشه و میدونه که باید سرپا بشه و به زندگیش سر و سامون بده... 

همش به خودم میگم این رسمش نبود تو دقیقه های آخر خداحافظی دست فروکنه تو زخم قدیمی و کهنه ی من. زخمی که داشتم جون میکندم تا باکمک مشاور ببندمش. من دانشگاه قبول میشم اما هیچوقت قلبی که شکست ترمیم نمیشه. به قول صبا :

یه جایی خونده بودم :تو اولویت بودن از دوست داشتن مهم تره. هر کی که اینو گفته راست میگه. نمونه اش خودِ من. من اولویت زندگیش نبودم. چقدر ناراحت کننده.

من حتی توسط میم هم مورد انتقاد قرار گرفتم که چرا بر نمیگردم به زندگی. که چرا انقدر بهش فکر میکنم. حالا دیگه دلیل فکر کردنم این نیست که دلم براش تنگ میشه، اینه که زخمی که عمیقا بازش کرده درد میکنه... دوست داشتن میم برام خیلی گرون تموم شد. دیگه هیچوقت هیچ تلاشی برای برگشتنش نمیکنم.

هر وقت که اشکام سرازیر میشن میگم چرا رفت؟ عشق من برای بودنش کافی نبود؟ مگه دوستم نداشت؟ پس چرا ترکم کرد؟ و همش حرف های میم تو سرم میاد که می‌گفت دوست داشتن کافی نیست... 

خدایا مگه چقدر عاشقش بودم که دارم این همه عذاب میکشم؟ 

با همه ی این ها میخواین وقتی حالمو میپرسین چی بگم؟ همونی که میخواین رو از این به بعد میگم، من عالی ام وبه زندگی برگشتم :) 

این رسمش نبود که عاشق کنی و نمونی پیشم...

هوروش بند 

درد و دل

چقدر بد که اولین پست امسال رو با درد و دل و حال بد شروع میکنم. نمیدونم چطوری با این درد فراق کنار بیام. فقط کار هر روزم شده خوندن دست خط های میم. دفتر کوچولویی که ما صداش میکردیم دفتر دیدار پر از دست خط هاشه یا اون پوشه ای که پر از نامه هاشه. وقتی میخونمش حس میکنم میم این حرفا رو همین الان و تو این لحظه داره بهم میگه. حس میکنم کنارمه. البته ناگفته نماند که یه وقتایی هم بغض بدی سراغم میاد.یه وقتایی هم ویس هایی که ازش برام به جا مونده رو گوش میدم و بی هوا بغضم میترکه. دارم سعی میکنم افکارمو کنترل کنم. دیگه راجب اینکه میم تو زندگیم نیست فکر نمی‌کنم چون هرچی بیشتر این واقعیت رو با خودم تکرار میکردم بیشتر درد می‌کشیدم.چون اصلا نیاز به فکر کردن نداره قلبم میدونه که بدون یار شده. الان درواقع اصلا به چیزی فکر نمی‌کنم. نه به اینکه دیگه نیست، دیگه دوستم نداره، دیگه این نامه ها و نوشته‌ها نباید برام معنی داشته باشه. وقتی میبینمشون یه بغض و لبخندی تو صورتم جا خوش میکنه.ولی باید حواسم باشه که دلتنگی به اوج خودش نرسه، وگرنه مهم نیست کجام دارم چیکار میکنم یهو بغضم میترکه، عین امروز وسط صبحانه یهو زدم زیر گریه:) همه مونده بودن چرا اینطوری شدم...

داغونم اما باید بلند شم، اگه به خودم نجنبم از خیلی چیزا عقب میوفتم، از زندگیم عقب میوفتم. درسته اون یه روزی زندگیم بود اما الان راهمون جداست پس باید حواسم به زندگی خودم باشه. نباید کم بیارم. الان وقت کم آوردن نیست. الان وقت گریه وزاری نیست. الان وقت سوگواری نیست. باید خودمو جمع کنم هرچند میدونم بعدا این روزا عین یه غده سرطانی تو دلم میمونه اما باید جمع کنم خودمو. نباید کم بیارم...

دوباره آسمم شدید برگشته:( شب ها و روزایی هست که از فرط گریه چشمام باز نمیشه ،هی صفحه ی گوشی رو باز میکنم هی میرم رو شماره اش، هی میرم که بنویسم دلم برات تنگ شده، نوشتن هم مینویسما اما به خودم میگم نگاه کن از میم یاد بگیر، رو تصمیمش مونده داره خودشو مدیریت میکنه، چرا تو نتونی؟ به خودم میگم یاسمن حتی از درد قلبت نفست به شماره هم افتاد حق نداری بهش پیام بدی و این میشه که با گریه میخوابم بدون اینکه به میم پیام بدم. حتی خیلی وقت ها به این فکر میکنم که به خواهر میم پیام بدم و حالشو بپرسم اما نهایتا به حرف نیلوفر _دوستم میرسم و دست از پا دراز تر دور خودم میچرخم و تو تنهایی هام گریه میکنم. (3.فروردین)

اصلا شاید میم الان حالش خوبه، مگه نه؟ میگن پسرا کمتر از دخترا عاطفی هستن راحت تر با این جور مسائل کنار میان، شاید تا الان اصلا کنار اومده با این قضیه، مگه نه؟ شاید الان حالش خوب شده و با نبودنم کنار اومده و به زندگی برگشته :)چقدر راحت بود براش گذشتن از من و دوست داشتنم :) لعنت به دلم... دلم براش تنگ شده، عین یه روح سرگردون همش دور خودم میچرخم از دلتنگی...آقا باورم نمیشه خواهر میم پیام داد! (4.فروردین)

چرا یهو این حجم از خواستگار برام پیدا شده؟ انگار از در و دیوار برام خواستگار میریزه :/ حتی یه خانواده که بابام قبلا دور از چشم من جواب منفی داده بود به بهانه ی عید دیدنی با دسته گل و شیرینی اومدن خونمون :/ خدایا بسه دیگه واقعا کشش این یکی مسخره بازی رو ندارم. تو این جور موقع ها دخترا چیکار میکن؟ زنگ میزنن به دوست پسرشون؟ یا به کسی که دوسش دارن فکر میکنن؟ من زنگ زدم، زنگ زدم به میم. نمیخواستم چیزی راجب قضیه خواستگارا بگم فقط میخواستم باهاش حرف بزنم. میخواستم به آخرین طنابی که جلو دستمه چنگ بزنم، آخرین امیدم علاقم نبست بهش هست. ولی جواب نداد، بعد از 35 دقیقه بعدکه دوباره زنگ زدم تلفنش اشغال بود. منه پررو دلم بازم طاقت نیاورد بعد از چند دقیقه دوباره زنگ زدم اما بازم جواب نداد. این یعنی که دیگه نمیخواد جوابمو بده. دیگه نمیخواد صدامو بشنوه... :) داری بد تا میکنی با قلبم...

آپدیت 14:45:27زنگ زد، گفت جایی بود و نمیتونست صحبت کنه.خوبه که هنوز خنده هاشو داشت، اما اون طنابی که میخواستم بهش چنگ بزنم و سعی کنم رابطه رو درست کنم پاره شد... (5. فروردین)