سالی که گذشت

امسال اتفاقات زیادی افتاد. من تو کنکور شکست خوردم. درگیری شدیدی با خانواده سر انتخاب رشته و دانشگاه داشتم. دچار حال بد روحی شدم. و در نهایت تسلیم خواسته ی اونا شدم و باز هم پشت کنکور موندم. رابطه ام با میم کم کم رو به خراب شدن و داغون شدن پیش رفت. و در نهایتا یک بار اونم تو آذر کات کردیم. ولی چون میم دلیلی برای رفتن نداشت برگشت. باهم به مشاوره رفتیم تا رابطه مون رو درست کنیم ولی نهایتا فهمیدیم که معیار هامون به هم نمیخوره و این شد دلیل محکم برای رفتن میم :) 

با چندین ساعت وقت گذاشتن و خوندن چت هامون و گوش دادن به ویس ها تو واتساپ و تلگرام به این نتیجه رسیدم که میم خیلی وقت بود که می‌خواست بره، فقط دلیلی برای رفتن پیدا نمی‌کرد، که این بار با کمک مشاور دلیلشو پیدا کرد. اگه یه دلیل مشترک تو رفتن هاش بخوام بیارم این بود که دیگه دلش نمی‌خواست تو این رابطه باشه و این تنها چیزیه که من بهش باور دارم. اون این رابطه رو با این شرایط نمی‌خواست و نمیشه این واقعیت رو کتمان کرد. من هم این شرایط رو نمیخواستم اما خب دلمم به رفتن نبود. 

احساس میکنم تنها خوبی مشاوره رفتنم این بود که باعث شد به خودم بیام و دوباره بشم همون یاسمنی که دلم براش تنگ شده بود. 

حالا تو دقایق آخر امسال این "من" برای خودم موندم و بس. بعد از 4 تا عیدی که کنار میم تجربه کردم امسال بدون حضور میم تو زندگیم عیدِ 1401 رو در پیش دارم :)

زندگی همینه، یه سریا میان، یه سریا میرن و در نهایت این خودمونیم که برای خودمون میمونیم و بس.

هدف گذاری های نیم سال اول 1401 رو هم نوشتم، باشد که رستگار شویم.

پیشاپیش سال نو مبارک ❤️

هورمون

بعد از 4 سال و نیمی که این همه عشق به پاش ریختم بهم گفت اینا همه از سر هورمون و هوسه. بعدا که عقلمون بیاد سرجاش ومنطقمون بیاد بالا از انتخاب هم پشیمون میشیم. اینه جواب عشقی که من به پاش ریختم؟! گفت یه مدت از هم دور بمونیم این هوس از سرمون میوفته.درصورتی که من هر جای رابطه رو میبینم منطق هم کنار رفتار هامون بوده و همیشه خودمون اینو بیان میکردیم حتی سعی میکردیم خیلی منطقی با اشتباهاتون مواجه بشیم. 

اگه کسی عاشقتونه با این حرفا دلشو نشکونین. رفتنتون به اندازه ی کافی عذاب آور هست. با این حرفا بیشتر دلشو خورد میکنین. 

اینستاگرام میم

همین چند دقیقه ی پیش از روی دلتنگی به صفحه ی اینستاگرام میم سر زدم. همین که باز کردم چشمم به بیو روی صفحه افتاد. من و میم یه نماد داشتیم یه اسم "مریخ". دیگه رو صفحه اش نبود. همین کافی بود تا دوباره. تپش قلب بیاد سراغمو بغضم بترکه :(

منم با گریه مریخ روی بیو اینستاگرام خودمو پاک کردم :(

یه جا خوندم مگه ما چند بار به دنیا میایم که این همه می‌میریم؟ :(

کاش میشد دیگه دوستش نداشت :(

از مجموعه فکر های دردناک

چقدر دردناکه فکر کردن به اینکه کسی که الان دوسش داری و دوستت داره، ممکنه یه روزی برسه که دیگه دوستت نداشته باشه...

و این فکر تو این لحظه دردناک ترین فکریه که میتونه قلبمو به درد بیاره

من حتی پذیرفتم که دیگه ندارمش و این پذیرش به روی درد های قبلیم بار اضافه ای هست که مجبورم تحملش کنم

دوراهی

 یادمه دوتا از خانم های وبلاگ نویس بیان از طلاقشون تو وبلاگ هاشون نوشتن و روزنوشت هایی در اینباره داشتن. روز های سختی رو داشتن ولی به آینده امیدداشتن.

منم امروز و اینجا میخوام راجب رابطه ام بنویسم. من و میم بعد از 4 سال و 6 ماه و دو روز دوستی 22 اسفند تموم کردیم. خیلی منطقی فهمیدیم که زود باهم آشنا شدیم و راهمون جداست. خیلی منطقی برای هم دیگه آرزوی خوشبختی کردیم و با یه خداحافظی تمومش کردیم. اما برای من هنوز تموم نشده. یه بخشی از قلبم پیشش جا مونده. وقتی با دوستام حرف میزنم یهو اسمشو صدا میزنم. یا طبق عادت سعی میکنم موقع خداحافظی بگم تابعد اما جلوی خودمو میگیرم و به یه خدافز ختمش میکنم. رد حضورش بدجوری تو زندگیم پر رنگ بود.

هی دارم به این فکر میکنم و به خودم میگم که یاسمن تو یه رابطه ی منطقی میخواستی بیا تحویل بگیر. دقیقا انگار ویژگی هایی که تو ذهنم برای یه رابطه و یه آدم در نظر داشتم رو تجربه کردم ولی کاش به اینجا ختم نمیشد. زندگی پر از کاش هایی هست که هیچوقت محقق نمیشن.  داستان زندگی من و میم هم تا اینجاش فقط مشترک بود. از این به بعد هر کس راه خودش رو میره و چقدر دردناک... 

ط یه رویایی که نمیرسی به دستم

نمیشی سهمم اما من همیشه عاشقت هستم

زمان مناسب

امیدوارم تو بازه زمانی درست آدم درست زندگیتونو پیدا کنین ، خیلی مهمه که زمان مناسبش برسه... 

بدون عنوان

کاش همه ی مشکلات با یه دوستت دارم حل میشد! 

دردناک

دوستت دارم هایی که با چشمای اشکی گفته میشن خیلی دردناکن.