این روزا بیشتر از همیشه سعی میکنم تنهایی هامو بغل کنم. باهاش حرف بزنم. بشینم پای درد و دلاش. بهش گوش بدم و بهش بفهمونم که تنها نیست.که منو داره. این روزا تمام تلاشم اینه که دستمو بندازم پشت گردن تنهایی هام و بهش بگم من هستم رفیق. غمت نباشه :)
یه روزی دوباره برمیگردم به همون دنیای رنگی خودم با این تفاوت که تنهام :)
به قول مهدی یراحی : صدامو میشنوی؟ این التماسه،تو تنهایی ولی تنها نزارم.
