امروز داشتم به این موضوع فکر میکردم که بین من و یاسمنی که تو جهان موازی زندگی میکنه چه تفاوت هایی وجود داره ؟کجای زندگی متفاوت فکر کردیم؟تو کدوم مرحله ، کجای چند راهه ی زندگی رو متفاوت از هم تصمیم گرفتیم که الان راه متفاوتی رو نسبت به هم دیگه داریم طی میکنیم. 

گشتم و گشتم تا رسیدم به جایی که پیش خودم گفتم احتمالاً اکثر حسرت های زندگیم از همون نقطه ای شروع شده که بعد از گذشت سال های زیاد از اون روزها هنوز مثل یه توپ تنیس سفید رنگ راه نای من رو بسته و نمیزاره به راحتی نفس بکشم.

احتمالاً تفاوت اساسی که بین من و یاسمن تو جهان موازی وجود داره مربوط میشه به روزی که اون یکی یاسمنِ جهان موازی، شجاعانه تصمیم گرفت و به سمت علاقه اش قدم برداشت.

اما من مثل ترسو ها عمل کردم. عقب کشیدم و نجنگیدم. در عوض تمام مشکلات روحی رو به جون خریدم.

احتمالاًیاسمن در جهان موازی، دبیرستان رشته ریاضی خوند .کنکور ریاضی شرکت کرد و رتبه خوبی آورد. موقع انتخاب رشته بین معماری علم و صنعت و کامپیوتر شریف دو دل بود که کدوم رو انتخاب کنه؟ انتخاب سخت بود ولی در نهایت رشته کامپیوتر رو اولویت اولش انتخاب کرد .برخلاف انتظارش به جای شریف ، دانشگاه تهران قبول شد . اما باز هم شاد بود . الان هم زمان با من تو فرجه ی امتحانات هست ؛ البته بر خلاف من فرجه ی امتحانات ترم آخر کارشناسی! از جواب کنکور ارشد هم راضیه. مطمئنه که هوش مصنوعی تو همون دو سه تا دانشگاه های تاپ تهران قبوله. 

البته بگم که به استقلال مالی هم رسید. علاوه بر درس خوندن پروژه های زیادی انجام میده و تویه شرکت هم به صورت پاره وقت مشغول کار هست. برای آینده کاریش هم برنامه های منسجم خوبی داره. پلن بورسیه گرفتن و رفتن به خارج از کشور هم گوشه ذهنش هست. میتونی بعد از تمام کردن دکترا برگرده و استاد دانشگاه یا حتی عضو هیئت علمی دانشگاه بشه. البته همه اینها فعلاً در حد فکر هست.

درآمدش رو با استفاده از خرید سکه و طلا و بورس پس انداز میکنه تا بتونه تو آینده نزدیک خونه بخره؛ اگر تهران نشد تو شهر خودشون ولی حتما باید خونه بخره . حالا حالا ها خرید ماشین تو اولویتش نیست. درست مثل الان من، با این تفاوت که من هنوز به استقلال مالی نرسیدم.

تو حیطه ی کاریش با آدم های خفن زیادی سر و کار داره و صد البته رُفقای خوبی هم داره . شاید یه جاهایی تصمیم های بدی هم بگیره مثلاً برداشتن پروژه با فلان استاد احتمالا یکی از اشتباهات زندگیش محسوب بشه؛ یا رد کردن پیشنهاد فلان پسر پولدار دانشگاه از نظر بقیه حماقت محض باشه. اما اونقدر اشتباهاتش بزرگ نیستن که باعث بشه هر روزش رو بد شروع کنه .

پدرش هنوز که هنوزه گاهی اوقات به خاطر استعداد و موفقیتی که از یاسمن میبینه حرص میخوره و میگه که اگه تجربی رفته بود الان میتونست پزشک موفقی از آب دربیاد .اما این حرفها چیزی از حس رضایت الان یاسمن از زندگی کم نمیکنه.

 احتمالا مدت بیشتری نسبت به من در حال یادگیری پیانو هست و کنکوری بودن باعث نشد که از پیانو فاصله بگیره.

شاید حتی تو اون جهان من دیگر میم علاقه ای به وبلاگ نویسی نداشته و کلاً با هم آشنا نشدن یا حتی امکان داره یاسمن تصمیم نگرفته باشه که با میم تو رابطه بره . یا اگر هم تو تقدیر هم بودن برای مدتی در کنار هم باشن به طریق دیگه ای سر راهم قرار گرفته باشن. شاید الان هم به دلیل متفاوت تری نسبت به این جهان از هم جدا شده باشن. کسی که از قسمت و خواست خدا اطلاعی نداره .و یا شاید همین الان یاسمن در حال صحبت کردن با میم و فیس کردن تایم خواستگاریه!( اگر بتونم با یاسمن دیگر در جهان موازی حرف بزنم میگم که این رابطه رو تموم کنه ، کنارش میمونم تا دوره ی سوگواریشو راحت تر از من بگذرونه اما بودن با کسی که ارزشت رو نمیدونه بی فایده اس)

من دیگرم مثل الان من به خودش قول داده روزی ده صفحه کتاب خارج از برنامه کاریش بخونه. صبح هاش رو با کافه میکس گوددی شروع میکنه و چون تو فرجه بوده به شهر خودش برگشته و مثل من دیروز مزوتراپی انجام داده و الان نمیتونه از درد اخم کنه.

خلاصه که زندگی قشنگه و آب جوش رو گاز حاضره. فقط باید بلند شه برای خودش کافه میکس درست کنه و بشینه پشت سیستم برای انجام بقیه کارهای پروژه اش.

پ.ن: من از حسرت و برنامه ی نصفه نیمه ی انجام شده و نشده ی زندگیم نوشتم.یکی از رویای آینده اش نوشت و یکی هم از یک تصویر خیالی رو نمایی کرد. نگاه تو نسبت به این چالش چیه؟