این عکس رو _باتمام بی کیفیت بودنش _ گذاشتم تا یادم نره برای رسیدن به این نقطه از زندگی ، چه سختی هایی کشیدم و چه چیزایی رو تحمل کردم .
اینا رو مینویسم تا اگه یه روزی دوباره شرایط سخت و بد شد ، جا نزنم. تنبلی نکنم . پا پس نکشم . چون اینجا و کار کردن با آدمایی به این خفنی همیشه آرزوم بوده. چون آموزش دیدن از این استاد حتی به فکرمم خطور نمیکرده.
برای شادی این لحظه، برای از نزدیک دیدن آقای آرمان سلطان زاده و برای شوق دیدن این محیط و ...
الان تو این نقطه از زندگیم ، میتونم بگم همهی اون سختی ها ارزشش رو داشت :)