چالش "چشم هایم"

اگر یک روز صبح از خواب بیدار شی و بفهمی دیگه نمیتونی ببینی چه حسی بهت دست میده؟ یا اگر بهت بگن به مرور زمان ،طی چند سال آینده ی نزدیک نور چشم هات ،فروغ و برق نگاهت کم رنگ و کم رنگ می‌شه و تا اون لحظه ای که دیگه نتونی ببینی ادامه پیدا میکنه ، واکنشت چیه؟

بعد از شنیدن این خبر بد اولین فکری که به سراغت میاد چیه؟ فکر می کنی بعد از اینکه بیناییت رو از دست بدی اولین چیزی که به شدت دلتنگ دیدنش میشی چیه ؟ یا کیه ؟

من میخوام از همین تریبون استفاده کنم و با کمک همه ی شما چالش جدیدی راه بندازم . این شما و این چالش جدید " چشم هایم " .

و هرکسی که الان داره این پستُ میخونه رو به این چالش جدید دعوت میکنم تا راجب این موضوع بنویسه .

تو این چالش از چشم هاتون بنویسین. از چیز هایی بنویسین که با چشم هاتون می تونین ببینین، اما تا الان به زیباییش بی توجه بودین. از درکِ واژه هایی بنویسین که بدون دیدن عملا سخت و بی معنا میشدن مثل رنگ و ...

هدف از شروع این چالش توجه بیشتر به نعمت دیدن ست. نعمتی که تو روزمرگی ها و شلوغی هامون ازش غافل شدیم. از چالش های ندیدن بنویسین و در نهایت به خودتون یادآوری کنین که شیوه ی درست شکرگزاری از این نعمت درست استفاده کردن از چشم های قشنگتون هست .

و در نهایت میخوام به طور اختصاصی از چند دوست عزیزم دعوت کنم که این چالش رو شروع کنن.

صبا جانم و محمدرضا و امیرحسین و ویانا و نادشیکو

ازتون میخوام هر کدوم از شما بعد از نوشتن این چالش و گذاشتن پستش تو وبلاگتون، ۳ نفر از خواننده های وبلاگتونُ برای شرکت تو این چالش دعوت کنین.

لطفا تو کامنت همین پست هم اعلام کنین که شرکت کردین تا من لینک پستتون رو بزارم تا من و بقیه دوستان راحت تر به پست هاتون دسترسی داشته باشیم و نوشته های جذابتون رو بخونیم.

شرکت کنندگان در چالش تا این لحظه :

امیرحسین
سه شنبه 18مهر

در طول روز اتفاقات تلخ و شیرین زیادی میبینم از لبخند یه کودک کار تا عرق روی پیشونی اون پسر یا دختر. الان که بهش فکر میکنم هیچوقت بابت بینایی شکرگزاری نکردم دیدن نعمت بزرگیه که هموطنای نابینامون ازش محرومن ...

نادِشیکو ~°
چهارشنبه 19 مهر

فکر کنم اوایل مهر ماه بود . خیلی خسته و کلافه و البته عصبانی درحالی که چشم هایم رو بسته بودم و با دست آن هارا فشار می‌دادم گفتم : دیگه خسته شدم! اصلا میخوام چشمامو دربیارم بندازم دور !

ماهی نیلی
چهارشنبه 19 مهر

سر انگشتانم، فرش ابریشمی صورتش را به آرامی نوازش می‌کنند. در دنیای تماما سیاه پس زمینه‌ی نگاهم، تیله های شکلاتی رنگی می‌درخشند. به گونه هایش که می‌رسم، می‌دانم با تمام وجود نفسش را حبس کرده تا اشک ها، راز های مگویش را لو ندهند؛

•° 𝓚𝓲𝓶𝓲𝓪 °•
چهارشنبه 19 مهر

میشه گفت تصورش از چیزی که فکر میکردم هم سختتره ولی سعی خودم رو میکنم :) خب من هرروز صبح که از خواب بیدار میشم قبل از هرکاری اول خودمو تو آینه نگاه میکنم (کاری که اکثریت انجام میدن مخصوصن دخترا😅) و یه لبخند مصنوعی تحویل خودم میدم ...

سفید
چهارشنبه 19 مهر

اگر روزی برسد که دیگر نتوانم ببینم دلم برای خیلی چیز ها تنگ می شود. از درخت و گل ها گرفته تا مارمولک های خانه ی مادربزرگم ...

نگین هستم
چهارشنبه 19 مهر

اهم اهم خب این اولین باره دارم تو یه چالش شرکت می‌کنم از پریروز دارم بهش فکر می‌کنم و یه چیزایی میاد تو ذهنم که بنویسم ولی خب الان همشون با هم یه جا یادم نیس پس هرچی یادم اومد و می‌نویسم به نظرم یهو از دست دادن چشم خیلی بده

𝑴𝒆𝒍𝒊𝒃𝒆𝒍𝒍
چهارشنبه 19مهر

اول از همه متشکرم از گلی‌ جان به خاطر چالش قشنگی که ساخت و بعد از کیمیا عزیزم ممنونم به دلیل اینکه منو به این چالش جالب دعوت کرد خب... فکر کنم چند روز دیگم روز نابینایانه پس زمانش خیلی به جاست😭

هیچکس
پنجشنبه20 مهر

علی سورنا تو اهنگ دو شب میگه که : ایول به اون چشمات چشمات چشمات چشمات دور نبود ای کاش ای کاش ای کاش.از وقتی یادمه موهام سیاه بود چشمام سیاه بود کیبورد و باند و موس و مانیتور و کیس کامپیورم سیاه بود...

آقای سین
پنجشنبه20 مهر

راستش من همیشه دغدغه چشم هام رو دارم چون عینکیم و همیشه از اینکه یه روز نابینا بشم میترسم، راستش من خیلی به کارهای گرافیکی علاقه دارم کلا بیشتر اوقاتم رو با لپ‌تاپ، تبلت و گوشی میگذرونم،

مهربان
پنجشنبه20 مهر

دوست عزیزم یاسمن جون من رو به چالش "چشم هایم" دعوت کرد. در موردش می خوام بگم که اگه من نابینا بودم اول از همه زیبایی های خلقت رو نمی تونستم دیگه ببینم مثل آسمون،باران،طبیعت،...

آقای ربات
پنجشنبه 20مهر

وبلاگ گلی یاس یه چالش دعوتم کرده که توش گفته اگر یه روز از خواب بیدار شدی و دیدی دیگه بیناییت رو از دست دادی، دلت برای چی تنگ میشه... من غیرِ تو چیز دیگه ای به ذهنم نرسید! اینطوری نیست که مثلا اول به تو فکر کنم بعد به چیز دیگه ای! تو اولین و آخرین فکرِ توی سرِ منی...

محمدرضا
جمعه 21مهر

می‌خوام از دور بهشون نگاه کنم، از پشت دوربین چشم‌هایم. از اونجایی که همه چی عادی نشده و هنوز دنیا به رنگ خاکستری نیست. چشم‌هایم را می‌بندم و اولین چیزی که از دیدگانم به یاد می‌آورم، اولین دیدارم با تو بود. تصویری کاملا واضح و عجیب از رنگی شدن دنیای خاکستری اطرافم.

یک کتابخوار
جمعه21 مهر

از قضا یکی از دوستان بیانی دعوی چالش هایی داشت و دارد و اینجانب از چالش پیشین باز ماندم ...

یگانه دخت
جمعه 21مهر

فکر میکردم که گذر زمان پذیرش این موضوع رو برام آسون تر می‌کنه اما سخت در اشتباه بودم هر ثانیه که می گذره نسبت به چیزایی که میبینیم بیشتر احساس تعلق خاطر میکنم و همزمان غم عجیبی رو در قلبم حس میکنم شاید خنده دار به نظر برسه اما با وجود اینکه ناامیدی تمام وجودم رو احاطه کرده ولی کمی امیدوارم...

مهدیار (مترسک)
یکشنبه 23 مهر

دوم راهنمایی بودیم. معلم پرورشی ما ( مدرسه ما واقعا کلاس پرورشی داشت و زنگ تفریح پشت میز و نیمکت نبود و معلم مون هم نفوذی هم پای مدیر بین بچه ها داشت ) یه چیزی گفت که بعد از این همه سال هنوز مثل همون لحظه جلوی چشممه ...

e t
24مهر

ک روز زمستانی وقتی که سال اول دبیرستان بودم با دوستام بعد از مدرسه رفتیم کتاب فروشی سر کوچه مدرسه تا لوازم التحریر بخریم. اونجا یک قفسه ی بزرگ روی دیوار بود که کتاب های چاپ قدیم زیادی پیدا می شد. من همیشه محو تماشا و لمس اون کتاب ها بودم و

🌺آسیــ هــ💚
24 مهر

فک کنم اگه از خاب بیدار شمو نبینم شاید بمیرم یا شاید حتما به خودم رو کشتن فکر اساسی کنم ...یکی از افتخاراتم این بود که تو خانوادمون من عینکی نبودم . ولی انقد رو این پایان نامه لعنتی چشم گذاشتم که عینکیم شدم .